Temiz havanın akciğerlere girişi, göğüs boşluğunun genişlemesi bu boşluktaki basıncın dışa göre azalmasıyla gerçekleşir.
Göğüs boşluğu kasların kasılması sonucu genişler. Bu kesimdeki en önemli kas, karın boşluğuyla göğüs boşluğunu ayıran diyaframdır. Diyafram kasılınca aşağı kayar ve kaburga kemiklerinden oluşan göğüs kafesini iki yana doğru genişletir. Kaburga kemikleri arasında yer alan kasların kasılması da diyaframın hareketlerine yardımcı olur. Spor yapan veya kaburga kemikleri arasındaki kasları inmeli olan kişilerde, boyunda ve kolların üst bölümünde yer alan kaslar da kullanılır.
Soluk verme, solunum kaslarının gevşemesi sonucu gerçekleşir. Kişi çok büyük çaba gerektiren bir iş yapıyorsa, karın kasları ve kaburgalar arası kaslarda harekete geçerek akciğerlere basınç yaparlar. Ancak, solukla hava vermenin de belli bir hızı vardır. Bu hız aşılırsa, bronşlar aşırı basınç nedeniyle zedelenebilir.
Akciğerlere hava girdiği zaman, akciğerlerin hacmini artırmak ve bronşlarda hava akımına karşı meydana gelen direnci önlemek için kasların kasılması gerekir.
Hava keseciklerinin yüzeyleri bir sıvıyla kaplıdır. Bu sıvı sabuna benzer bir madde olan lipoproteindir. Lipoproteinin herhangi bir yüzeye yaptığı basınç suyunkinden daha düşüktür. Bu madde bulunmadığı zaman hava kesecikleri ve ince bronşçuklar büzüşürler. Bu durum solukla zehirli gazların alınması sonucu meydana gelebilir. Büzüşen kesecikleri yeniden şişirebilmek için normalin çok üstünde basınç gerekir ve soluk alma çok güçleşir.
Akciğerler başka durumlarda da esnekliklerini yitirebilirler. Örneğin akciğere asbestos veya berilyum parçacıkları kaçması sonucu fibroz meydana gelebilir. Allerjik hastalıklarda da akciğerlerin esnekliklerinin azaldığı saptanmıştır. Bütün bu durumlar soluk alıp vermede ve kalbin çalışmasında güçlüklere yol açar.
Yorum yapılmamış